|
|
|
|
| 05.06.2016 | 15 uur - Ben Van Nespen | Klavecimbelconcert - Open Kerkendag |
| <fotoboek> |
 Het podium in de weekkapel werd dit jaar tijdens" Openkerkendag" ingenomen door de klavecimbel en bespeeld door een echte virtuoos, Ben Van Nespen. Het was zijn eerste solo optreden met dit instrument. Een kopie van een Italiaans klavecimbel van ca.1700. Vooraf kregen we een zeer interessante inleiding over het klavecimbel. Hoe zo een instrument is opgebouwd en de wijze van spelen heel anders is dan op een piano of orgel. Daarna werd het stil, muisstil, wanneer de eerste klanken van het klavecimbel door de weekkapel klonken.Dat dit instrument zo geliefd was bij de componisten van de 17de en 18de eeuw merkten wij ook aan zijn programma. Hij bracht werken van vier tijdgenoten die elkaar zeker op verschillende tijdstippen moeten ontmoet hebben tijdens hun verblijf in Rome. Er is zelfs geschreven dat zij soms met elkaar of tegen elkaar in competitie speelden. De eerste componist die we te horen kregen was de Venetiaan, Alessandro Marcello waarvan hij een van de bekendste werken speelde , een concerto in d maar dan wel de transcriptie door J.S.Bach, want Bach onderschreef de kwaliteiten van Marcello. Daarna kregen we van Domenico Zipoli, een leerling van Scarlatti, uit de 'Sonate d'Intavolatura per Organo e Cimbalo' vier verschillende westerse dansen. Wie natuurlijk niet mocht ontbreken was G.Fr.Händel met het adagio, allegro, adagio en allegro(fuga) uit de "Suites de Pièces pour le Clavecin" dat gevolgd werd met een Aria uit de Opera Radamisto - Dolce bene. Het concert werd afgesloten met vier sonates van Domenico Scarlatti. Zijn sonates hebben door hun stijl en technische eisen een belangrijke invloed gehad op zowel de Spaanse als Engelse klaviermuziek maar indirect ook op de Duitse, Franse en Italiaanse. Dat alles hebben we geleerd door Ben Van Nespen die elk werk van de componisten vooraf besprak. Voor elke muziekliefhebber en klavecimbelfan was het echt genieten. De staande ovatie en de commentaren nadien gaven blijk van een succesvolle namiddag. Ben was zelf verrast hoe mooi dit klavecimbel klonk in de ruimte van de weekkapel. Nog te herhalen….. Monique |
| 21.05.2016 | 20 uur - deCHORALE | La Passione - IXe Symfonie van Beethoven |
| <fotoboek> | Kan dat in de kerk? Af en toe vraagt er misschien iemand zich af: “die concerten in de kerk, kan dat eigenblijk wel? Mag dat wel?”. Na zaterdag 21 mei dacht ik: natuurlijk kan en mag dat. Wat is om te beginnen een kerk?  In de Handelingen staat dat de eerste christenen het brood braken 'in een of ander huis'. Een kerk, dat is een huis waar christenen het brood breken. In een huis, daar wordt geleefd. Het is niet het schuiloord van een sekte maar een open huis, waar ieder welkom is, waar gefeest en gerouwd wordt, een glas gedronken, en waar ook huisconcerten plaats vinden. Nu hebben we gelukkig een groot huis. Er is dus plaats voor veel musici én voor veel publiek. En die waren er, in groten getale, die avond, om 'de' Negende symfonie van Beethoven mee te maken. Er hing een gespannen verwachting in de lucht. deCHORALE, het prestigieuze koor dat de roemrijke traditie van de “Koninklijke Chorale Caecilia” springlevend houdt, had hals over kop dit concert moeten “reorganiseren”: oorspronkelijk was het gepland in Vorst-Nationaal, maar de terreurdreiging had het spreekwoordelijke roet in het eten gestrooid. Er waren al een orkest, “La Passione”, en solisten geëngageerd, en die wilden wel mee de Schelde oversteken, maar op enkele weken moest de hele organisatie omgegooid worden. Zou dit wel goed komen? Het kwam meer dan goed Afgeladen vol zat de kerk. En het kwam goed. Meer dan goed. Het was een fantastische avond. Koor, orkest, en solisten brachten ons een hoogstaande, intense, ontroerende uitvoering. Er zat spanning en dynamiek in de muziek die het publiek en de musici meetrok naar het Elysium, het paradijs. Over dat Elysium gaat het in het bekende koorlied naar de tekst van Schiller, in het laatste deel van de symfonie. Er werd al op gewezen in de korte inleiding voor het concert: deze muziek is zeer actueel. Beethoven, ondanks de doofheid die hem in haar kille greep heeft, zingt zijn geloof uit dat mensen het geploeter en de miserie van dit leven te boven kunnen komen, dat ze strijd en geweld kunnen overwinnen, dat er ondanks alles reden blijft tot vreugde – “Ode an die Freude” heet dan ook het slotlied.
De symfonie is een oproep tot de mensheid om boven de verdeeldheid uit te stijgen en als broeders elkaar in die vreugde weer te vinden, in de erkenning dat zij een geschenk is vanuit de hemel, vanuit het Elysium: “Brüder! Über'm Sternenzelt Muß ein lieber Vater wohnen”: broeders, boven de sterren moet een lieve vader wonen… Muzikale feest En daarom is zeker een uitvoering van de Negende op haar plaats in de kerk. Deze kunst, en alle goede kunst, maakt ons gevoelig voor iets 'meer' in ons bestaan, doet ons uitstijgen boven het alledaagse waar we met onze neus op geplakt zitten. Of we dat 'meer' nu de naam van God geven, of anders noemen, is bijkomstig. DeCHORALE, aan wie we dit muzikale feest te danken hebben, is een beetje “van ons”: zij repeteren al jaren op Linkeroever, vroeger in Katharinahof, en sedert enige tijd in ons SAC. Zij hadden het uitstekende en gedreven orkest “La Passione” uit Lier meegebracht, en dirigent Paul Dinneweth smeedde koor en orkest tot een gedisciplineerd, enthousiast, hoogstaand geheel. Solisten waren Nora Khallouf, sopraan, Kristien Vercammen, mezzosopraan, Denzil Delaere, tenor en Wilfried Van den Brande, bas. Hun prestatie was, in de lijn van heel de uitvoering, boeiend en indrukwekkend. En de samenwerking tussen ANNA3 en al deze gasten verliep zeer aangenaam en vlot. Met andere woorden: na afloop was er hier en daar tussen pot en pint in het SAC te horen dat men nog wel eens terug wou komen naar onze kerk… PlePlo O ja, nog dit: een feest is pas echt geslaagd als alles ook netjes opgeruimd is. En ook dit was het geval die avond. Met heel veel dank aan de vrolijke meisjes en jongens van de Pleplo, die weeral eens paraat stonden om snel en efficiënt stoelen, banken, podia te versleuren, te ordenen en te stapelen. Die stille werkers mogen niet vergeten worden. Bedankt, jonge snaken: zo kreeg die avond een tweede, deugddoend slotakkoord. Marc Tassier |
| 07.05.2016 | 20 uur - Lente-orgelconcert | Joannes Thuy, orgel | Dirk Wauman, trompet |
| <fotoboek> | De klank van de koning
Wie Pasen gevierd heeft in onze kerk op paaszondag, zal zich nog herinneren dat er toen een  muzikale verrassing was. We mochten niet alleen vieren samen met ons Sint-Annakoor, er was ook feestelijke trompetmuziek van Dirk Wauman in samenspel met Joannes Thuy aan het orgel.
En deze twee heren hadden ons toen een heus concert beloofd. Belofte maakt schuld, en de schuld werd overvloedig ingelost. Op 7 mei waren Dirk Wauman en Joannes Thuy opnieuw te gast in onze kerk, samen met een talrijk publiek dat met hoge verwachtingen gekomen was. Dirk Wauman is als trompettist afgestudeerd met grootste onderscheiding en werkt samen met verschillende orkesten. Hij heeft een zeer uitgebreid repertoire van bekende en minder bekende werken, en we hebben daar die avond uitgebreid van mogen genieten. Het smaakt naar nog… Joannes Thuy kennen we. We hebben al meermaals mogen horen welk een uitstekend organist hij is. Hij heeft het orgel ook in andere prestigieuze kerken bespeeld, onder andere in Sint-Carolus. Sinds hij op Linkeroever is komen wonen, is zo tevreden is over ons orgel dat hij graag tijdens onze vieringen en bij andere gelegenheden het onderste uit de orgelkast haalt. Joannes is ook nog een gewaardeerd beiaardier, tot in Nederland toe. Misschien een idee voor ons kerkbestuur: een beiaard in de toren kan toch niet zoveel kosten, de beiaardier hebben we al… Een cadeau Op dat beiaardconcert is het nog even wachten, maar dat concert voor orgel en trompet hebben we dan toch maar al cadeau gekregen. Een cadeau met een strik rond. De trompet, vertelde Joannes ons bij het begin, is een koninklijk instrument: in vroeger tijden was het voorbehouden voor muziek ter ere van goden en koningen, voor ridders en edelen. En koninklijk klonk het koper in onze kerk, solo en in samenspel met ons veelzijdig orgel, zacht soms, warm, of stralend en uitbundig.
Het werd een mooi, aangenaam, verassend concert van zeer hoog niveau.
Dirk en Joannes brachten een gevarieerd en intelligent programma. De verschillende werken konden telkens boeien en nodigden het publiek uit tot intens luisteren, bekende muziek kreeg een nieuwe kleur, onbekende meesters stelden zich aan ons voor. Dat deed verlangen naar meer van die ontdekkingen, en bood verdiepte kennismaking met werk waarvan we dachten dat het geen verrassingen meer zou kunnen bieden. Een klaagzang We werden van de barok naar de de twintigste eeuw geleid, van Johann Tischler, een leerling van Bach, tot Flor Peeters. Johann Sebastian Bach was er ook, de talentrijke Brit John Stanley, Johann Christian Bach, Léon Boëllmann, Mendelssohn, Gluck, Alexandre Guilmant, er bestaat een schat aan muziek die nog te ontdekken valt. Als er al een hoogtepunt kan zijn tussen zoveel topklasse, was het misschien de elegie In piam memoriam matris meae perdictae, een klaagzang die Flor Peeters gecomponeerd heeft ter nagedachtenis van zijn moeder. Ingetogen melodieën zongen door de kerk, afgewisseld met de triomfantelijke klanken ter ere van trotse vorsten. Uiteraard, de Trumpet volontary van Jermiah Clarke mocht niet ontbreken. Men moet al van een andere planeet zijn om deze uitbundige muziek niet te herkennen. En passant leerden we dat dit stukje feestmuziek eigenlijk ter ere van de prins van Denemarken geschreven is. En dat zo'n Voluntary een populair genre was waarin toenmalige componisten zich in konden uitleven. Het concert werd dan ook afgesloten met … een Voluntary ter ere van koning William – neen, niet die van Fergie – , en zo waren publiek en musici in de juiste sfeer om een glas te heffen op dit concert. Het smaakte naar meer. Marc |
| 24.04.2016 | 12.30 uur - Dimlicht en vrienden | Muziek in zicht ! | |
| <fotoboek> | Dimlicht en vrienden: het aanstormend jong talent Bij wie er zondagnamiddag 24 april niet bij was in onze kerk, gaat er misschien toch een belletje rinkelen als ze de naam Dimlicht lezen: zijn dat niet die jonge mensen die we al een paar keer in de Sint-Anna-ten-drieënkerk gehoord hebben, in een concert, of tijdens een viering?  Inderdaad. Dimlicht is een getalenteerd ensemble waarin een aantal jeugdige musici elkaar gevonden hebben in hun ambitie om op zoek te gaan naar vernieuwing. In wisselende bezettingen treden zij op, ze werken in allerlei originele projecten samen met generatiegenoten, ze voeren ook graag het werk van jonge componisten uit. Ze brengen ook de familievoorstelling 'Zwanenzang' , die op een fijngevoelige wijze het thema 'Dementie' behandelt.Geestdriftig talent Die zondag was Dimlicht weer te gast in onze kerk, en ze hadden hun vrienden meegebracht. Veel vrienden, jong volk, allen gedreven door grote goesting om samen goede muziek te brengen. Het is een echt kamermuziekfestival geworden, zonder oordopjes, geluidshinder of afvalbergen, maar met een overvloed aan geestdriftig talent, toewijding, kwaliteit, verrassingen. Het was een écht festival: 13 verschillende groepen of jonge artiesten verzorgden een of meer optredens. Er was muziek, uiteraard, solo of in samenspel, met werk van hedendaagse en iets minder hedendaagse, maar even boeiende componisten. Kortfilms werden vertoond, tot in een biechtstoel, woordkunst was te beluisteren, frêle tekeningen en ontroerende collages sierden de Joachimzaal. Er was meeslepend enthousiasme, er was heel veel moois te zien en te horen, er was veel te ontdekken. Mysterieuze 1-2-3-concerten De concerten volgenden elkaar op, in de weekkapel, op het hoogkoor, in de kerkruimte. We ontdekten dat we niet één, maar minstens drie welluidende concertruimtes hebben… en dan kon je nog een van de mysterieuze 1-2-3-concerten meepikken, drie minuutjes waarin je het privilege had om privé een recital te krijgen. De muziek deinde door de kerk, ze verraste met haar melancholische klanken, ze zong en fluisterde, Het deed veel deugd en de tijd vloog: plots was het zes uur, en was het al voorbij… Het is goed dat deze muziek gebracht wordt, en is hoopgevend dat jonge mensen er zich met passie op toeleggen. Papa's en mama's
En er was ook soep! Want de Dimlichters hadden niet alleen hun vrienden, maar ook hun papa's en mama's meegebracht. Die serveerden in de 'foyer' van de Joachimzaal uitstekende soep, want van kunst alleen, zelfs van hemelse kunst, kan een mens niet leven. Daar werd smakelijk gegeten, daar werd menig glas geheven, daar kon men een beetje bekomen van de muzikale topmomenten en aan elkaar vertellen hoe goed het was. Voor herhaling vatbaar Niet alleen de 'festivalgangers' waren content. Ook de artiesten vertelden ons dat ze ervan genoten hadden. Zoveel zelfs, dat het smaakt naar nog. Er werden al enkele voorzichtige plannetjes gesmeed om volgend jaar opnieuw een festival in onze kerk te organiseren. Doen, meisjes en jongens. Wie hen dit jaar gemist heeft, hoeft dus niet te treuren. En wie die zondagnamiddag heeft mogen genieten van wat deze jonge bende in haar mars heeft, mag al hoopvol uitkijken naar hun terugkeer. Zorg dat je erbij bent! Meer over Dimlicht op hun facebookpagina met onder andere veel foto's van hun doortocht in onze kerk. Marc Tassier
 |
| 16.04.2016 | 15.00 + 20.00 uur - Scala & Kolacny brothers | 20 years Scala |
| <fotoboek> | Wat doe je als de grote Sint-Anna-ten-Driëenkerk reeds maanden voor het geplande concert is uitverkocht? Dan las je een tweede voorstelling in de namiddag in en ook dan raakt de kerk helemaal gevuld met enthousiaste fans !
 Het onwaarschijnlijke succes van het Scalakoor, getrokken door de dubbele locomotief van de Kolacny broers, brengt hen in alle hoeken van de wereld en waarachtig ook tot op Linkeroever! Er zijn koren en er zijn koren…en Scala kan je geen "gewoon" koor meer noemen. Het meisjeskoor bestaat 20 jaar en geeft in de verjaardagsshow een overzicht van de verschillende hits en muziekgenres waar het in de loop der jaren doorheen rolde. En dat leek af en toe op een spannende muzikale rollercoaster! Onder de begeesterende begeleiding van Stijn en de geniale muzikaliteit van Steven brachten de zangeressen een prachtige show, een kippenvelreactie was vaak niet te vermijden… Als je een evenwichtige mix krijgt van muzikale schoonheid, zuivere zangstemmen, geweldige technologische capaciteit en bovenal een passie die dit alles met elkaar verbindt, dan heb je het recept voor een meer dan geslaagde namiddag en avond. Getuigen hiervan waren de meer dan duizend mensen uit binnen- en buitenland die de kerk na afloop verlieten met een blij gezicht. Voor Anna3 was dit alweer het bewijs dat "onze" kerk weliswaar kerk blijft, maar toch ook perfect functioneert als concertzaal. En dat je, dank zij het werk van vele, vele vrijwillige medewerkers en helpende handen, grootse dingen kan realiseren waarvan je een jaar geleden misschien slechts kon dromen… Annemie Vermeersch |
| 19.03.2016 | 20.00 uur - Chapel Voices Antwerpen | Passieconcert Tenebrae |
| <fotoboek> |
Zingend door het duister Hoe beter de Goede Week inzetten dan met een bezinnend passieconcert?  De avond voor Palmzondag bood het jonge ensemble "Chapel Voices Antwerpen" ons daartoe de kans. En velen hebben die kans gegrepen, weer zat er veel volk in de kerk. De Chapel Voices zijn jong, niet alleen door de gemiddelde leeftijd van de zangers – een sympathieke mix van jong, fris talent en rijpe ervaring – maar ze treden samen nog niet zo lang op. En hun doel is op de eerste plaats, zoals ze het zelf formuleren, "elkaar en u, toehoorders, mee te nemen op reis naar schoonheid". Duistere Metten Die schoonheid hebben we gehoord. Hun programma was opgebouwd rond "Tenebrae Responsories", of de "Duistere Metten". Dat zijn de gezangen die in de nachtelijke liturgische diensten van de Goede Week in de kloosters gezongen werden. En in de sfeer van droefenis die rond die dagen hangt, werd er in de nachtelijke kerk zo weinig mogelijk licht gemaakt. De liturgie wordt dus letterlijk in duisternis beleefd. De Spaanse componist Tomas Luis de Victoria heeft voor deze gezangen prachtige muziek geschreven. De zang ademt verlatenheid en drama, en toch, in de sereniteit van de klank die door de ruimte zweeft, begint ook in deze "donkere" muziek het paaslicht te gloren. De Chapel Voices namen ons inderdaad mee in hun zoektocht naar de schoonheid, we mochten samen met hen delen in de ontroering die de muziek van Victoria losmaakt. Christus factus est De Tenebrae werden omlijst met muziek van Johan Sebastian Bach. Zij ademt dezelfde ingetogen sfeer van de passietijd. We hoorden de drie bewegingen van een Triosonate, en drie strofen van het het mooie "O hoofd vol bloed en wonden". Het bezinningsconcert werd ingeleid met het gregoriaanse "Christus factus est", dat eeuwen gezongen werd in de eucharistieviering van Palmzondag. "Christus is voor ons gehoorzaam geworden tot de dood..." Instrumentaal werden de Chapel Voices Antwerpen ondersteund door een "Consort", een muziekensemble waarin eveneens welluidende jonge bezieling en gedegen enthousiasme elkaar aanvulden. Willem Vermandere
En niet alleen de muziek, ook teksten van Willem Vermandere hielpen ons om naar de diepte van de Goede Week te gaan. Afwisselend lazen leden van het Consort uit de "Zeven Kruiswoorden" van de West-Vlaame kunstenaar. Zijn woorden waren eigentijds, ontroerend eenvoudig soms, zonder franje. Zo werden we uitgenodigd om het lijdensverhaal tot ons te laten doordringen, gedragen door de traditie die tot in deze tijd blijft leven. Donderend applaus We hadden het voorrecht een jong, beginnend ensemble te horen, dat oprecht, eerlijk, en gedreven de schoonheid en passie die het in de muziek beleeft, wil delen met zijn publiek. Ze staan aan het begin van wat hopelijk een lange en vruchtbare reis wordt, op zoek naar verrijkende muzikale ervaringen. Ik ben benieuwd naar hoe het verder met hen zal gaan, en hoop dat ze hun enthousiasme behouden. Ik wil ze nog terughoren, liefst in onze kerk. Zou het niet mooi zijn, als we in Sint-Anna-ten-Drieën tijd en plaats blijven maken voor ontluikend talent, en hen de mogelijkheid geven om zich te laten horen aan een sympathiserend publiek? En jonge, beginnende groepen als de Chapel Voices Antwerpen zullen een nog hoger niveau bereiken. Die kans moeten ze krijgen, en dan is het niet zo erg niet dat er hier en daar nog iets te verbeteren viel tijdens het concert zaterdagavond. Dat evenwicht tussen de stemmen, sommige teksten van Vermandere die niet goed overkwamen, daar wordt aan gewerkt. Kom terug, Chapel Voices, en Consort. Met jullie vallen nog vele mooie muzikale ontdekkingen te beleven. Ik zou daar graag bij zijn. En de velen die jullie een donderend applaus gaven, ook. Curriculum De Chapel Voices Antwerpen bestaan uit Lut Cox, Sofie Müsing, Tamara Bohez, Miranda Bohez, Marie-Claire Jacques, Hilde De Pillecyn, Dirk Smits, Ruud Louwersheim, Herman Moelants, Jan Aerts. Het Consort wordt gevorm door Wim Brabants, Ksenia Soucha, Piet Van Steenbergen, Marie-Ange Boost. |
| 06.03.2016 | 15.30 uur - Concert de Rattenvanger van Hamelen: een kindercantate | Sint-Anna-Goethe & Klankjorum & Strijkersensemble Muziekschool Hemiksem |
| <fotoboek> <fotoboek 2> |
De Rattenvanger doet de kerk vollopen Zondag 6 maart in de namiddag: een massa volk verzamelt rond de ingang van de Sint-Anna-ten-Drieënkerk. Vanaf drie uur worden ze binnengelaten en achter de coulissen lopen al een heleboel kinderen en volwassenen, zangers en muzikanten zenuwachtig rond. Uiteindelijk zitten meer dan 550 toeschouwers klaar voor de opvoering van de cantate van Günther Kretzschmar over "De rattenvanger van Hameln".  De opvoering van die cantate was een co-productie van een bont gezelschap: het lokaal overbekende koor Klankjorum, geleid door Johan Clerckx, het piepjonge schoolkoor Sint-Anna Goethe, onder de bezielende leiding van Koen Maris en Marianne De Backer, en het door kenners geprezen strijkersensemble van Hemiksem, geleid door Hans Cammaert. In een voorprogramma gaven zij alle drie een gesmaakte selectie van hun repertoire, maar het publiek was natuurlijk vooral gekomen voor de Rattenvanger. En of ze genoten hebben! Er werd gezongen en gemusiceerd door een kleine twintig muzikanten, ruim veertig zangers en zangeressen van Klankjorum en meer dan dertig kinderen die hun zangtalenten en acteercapaciteiten konden botvieren. Het was niet alleen een mooi muzikaal geheel, het was ook een lust voor het oog, want klein en groot speelden het verhaal en beeldden het (in traditionele klederdracht) uit op het podium. Het geheel werd aan elkaar gepraat door een gedreven en zeer sympathieke verteller, de oudste zangeres van Klankjorum, die weldra negentig (!) jaar wordt.
Overdonderend Dit alles zorgde ervoor dat het verhaal zeer goed te volgen was. De tijd vloog voorbij en klein en groot genoten met volle teugen. Het applaus was overdonderend en het was jammer dat er in dit soort opvoering geen klassiek bisnummer kon worden voorzien. Maar we waren tevreden met het "toemaatje". Het geheel bewees dat het toch de moeite loont voor dat soort productie de handen in elkaar te slaan en verschillende disciplines en leeftijden bij elkaar te brengen. Ze hebben elkaar versterkt en beter gemaakt en ze hebben ongetwijfeld ook wat van elkaar geleerd. En ze hebben het publiek heel zeker bekoord! Fred |
| 15.01.2016 | 14 uur - Eléonor | Latijns concert voor scholen |
| Eléonor brengt jeugd in beweging
Lapsus Animae, een concert met springlevende Latijnse poëzie Op vrijdag 15 januari 2016 liep de Sint-Anna-ten-drieënkerk vol met jong volk. Vierhonderd leerlingen uit veertien Antwerpse scholen trotseerden de winterstormen om zich innerlijk te warmen aan… Latijnse poëzie. Titel van het programma was: Lapsus Animae. Verspreking van de ziel, betekent dat, en wanneer verspreekt de ziel zich?  Wanneer laat ze een woord ontsnappen dat niet bedoeld is, dat men (nog) niet wou uitspreken, dat beter niet gezegd wordt, dan wanneer ze door liefde is betoverd? Nu en vroeger hebben zielen daarmee geworsteld, ook in het Latijn. De Romein Catullus (eerste eeuw voor Christus…) was er zo een, en Sulpicia, en Tibullus. In hun spoor zijn Latijnse liefdesgedichten geschreven, tot heden toe (Latijn is NIET dood…), en enkele van teksten golfden die vrijdagnamiddag door de kerk. Ze werden gezongen op hedendaagse, meeslepende, melancholische of bruisende melodieën, het werk van Elly Aerden, de muziek meeslepend vertolkte. Vijf gedreven muzikanten zorgden voor rijk gevarieerde begeleiding. Het eeuwenoude erfgoed, deze dierbare erfenis uit vervlogen tijden, openbaarde zich als levenskrachtig en modern.
Het concert werd georganiseerd door het Nederlands Klassiek Verbond, een vereniging die met allerlei initiatieven de belangstelling voor de Romeins-Griekse cultuur wil aanwakkeren. Met dit schoolconcert bieden zij ook een jongerenactiviteit aan. De vorige voorstellingen waren enthousiast onthaald door de leerlingen, en dat stimuleerde hen om het voor de zesde keer aan te bieden, deze keer op Linkeroever. Voor dit concert konden ze rekenen op de steun van de Vereniging van Leerkrachten Oude Talen. De aanwezige leerkrachten weten in elk geval wat hun te doen staat: als ze erin lukken het enthousiasme van hun leerlingen voor Elly en haar muzikanten over te brengen naar hun lessen, kunnen ze de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. De Vlaamse groep Eléonor bestaat uit zangeres Elly Aerden en enkele muzikanten. Luc Vanden Bosch is de drummer, Lara Rosseel de bassiste, Florejan Verschueren speelt piano, Anne Niepold accordeon en Ewoud Huygens hanteert de wondermooie Arabische luit (ud) en percussie. De prestatie van de musici werd uitstekend ondersteund door de geluidstechniek van Jan-Kris Vinken. De oren van het publiek werden verwend, en ook hun ogen kwamen niets tekort: Wim Jansegers projecteerde de Latijnse teksten met de vertaling, afgewisseld met mooie videoclips en sfeerbeelden. De rijke akoestiek van de kerkruimte en de kleurrijke glasramen vormden een warm decor voor deze mooie en indringende beleving. Ja, Eléonor had ze te pakken, die vierhonderd jonge mensen, en heeft hen misschien iets doen ervaren dat ze nog niet hadden vermoed: dat woorden in een eeuwenoude taal ook ons hart nog kunnen raken. Marc Reacties van het Sint-Annacollege op het concert Lapsus Animae, een Latijns concert door Eléonor In 2006 organiseerde het Nederlands Klassiek Verbond voor het eerst een jongerenactiviteit. Enkele leden van de vereniging hadden kennisgemaakt met het programma van de Vlaamse groep Eléonor en wilden dit graag aan hun leerlingen aanbieden. Door het concert te organiseren in naam van de vereniging werden de mogelijkheden uitgebreid. Zo bereikten we immers vele scholen. Het enthousiasme van de leerlingen stimuleerde ons om het nogmaals te organiseren en zo werd dit initiatief een traditie. Onlangs, op vrijdag 15 januari 2016, hebben we dankzij de belangeloze steun van de Vereniging van Leerkrachten Oude Talen voor de zesde keer dit concert kunnen aanbieden. De Vlaamse groep Eléonor bestaat uit een zangeres Elly Aerden en enkele muzikanten. Luc Vanden Bosch is de drummer, Lara Rosseel de bassiste, Florejan Verschueren speelt piano, Anne Niepold accordeon en Ewoud Huygens hanteert de wondermooie Arabische luit (ud) en percussie. Jan-Kris Vinken zorgt voor de techniek en Wim Jansegers projecteert de Latijnse teksten met de vertaling. Er worden ook mooie videoclips getoond als sfeerbeelden. We zijn in de wolken over de vlotte samenwerking met de vzw Anna3. Voor Marc Tassier en Koen Meessens was geen inspanning te veel gevraagd. Weken en zelfs maanden vooraf waren ze steeds te bereiken voor advies en info. De avond voor de voorstelling stelden ze een videoscherm op en vanaf de middag was Marc paraat om de techniekers en muzikanten bij te staan. Een aangename eetkamer stond klaar voor ons, kleedkamers werden opengesteld, de kerk is enkele dagen bijna onze thuis geweest! Trouwens, de halfronde ruimte van de kerk en de kleurrijke glasramen vormden een warm decor voor het concert. We laten hier enkele leerlingen aan het woord … Vrijdag 15 januari gingen we naar een concert van Eléonor, een groep die Latijnse gedichten op muziek zet. Het hele evenement werd bijgewoond door ongeveer 400 leerlingen Latijn van verschillende Antwerpse scholen. Nadat we de teksten in de klas bekeken hadden, had ik een vrij slecht voorgevoel over het concert maar dat werd helemaal weggewerkt nadat het eerste lied begonnen was. Dit komt omdat alle liedjes, ondanks de oude tekst, op een heel indrukwekkende nieuwe en moderne muziek werden geplaatst en hierdoor was het twee en een half uur genieten. Het is heel indrukwekkend hoe ze die muziek zelf hebben gecomponeerd en de liedjes die ik het beste vond waren degene met welke we mee mochten zingen. Het was een heel erg leuke ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is en zelfs mijn ouders, voor wie ik een cd heb gekocht, hebben een hele avond genoten van de muziek. (Vincent) Verschillende muziekgenres, een prachtige stem, een prachtige groep, een prachtig concert. Ik vond het concert gewoon super. Ik heb erg genoten van het concert. De zangeres, Elly Aerden, bracht het Latijn helemaal tot leven in de blauwe kerk. Het was véél leuker dan ik had verwacht. Ik had me voorbereid op dat soort muziek dat deed denken aan opera. Ik kwam daar aan en vanaf het eerste liedje moest ik al moeite doen om niet te dansen. En ik ging terug naar huis met de gedachte dat dit nooit de laatste keer zou zijn dat ik naar een van haar concerten zou gaan. Ik had nooit gedacht dat iemand het Latijn ooit zo tot leven kon brengen. De groep Eléonor bracht nu eens droevige, dan weer levendige muziek gecombineerd met projecties die zorgden voor de nodige sfeer. Het liedje 'Quis te furor, Neaera?' zal ik zeker en vast nooit vergeten, zoals ik vele liedjes niet snel zal vergeten. Het is een hele leuke ervaring om nog eens te herhalen en een heerlijke manier van ontspanning. (Christelle) Vrijdag 15 februari heb ik een optreden bijgewoond van een Latijnse folk-rockband genaamd, Éléonor, met als leadzangeres Elly Aerden een ex-godsdienst leerkracht die opzoek ging naar Latijnse teksten over liefde , lijden en de belangrijke onderwerpen in het leven. Het optreden was werkelijk wáán-zinnig! Het was beter dan ik ooit had verwacht! Ik had niet verwacht dat het saai ging worden, maar ik was echt aangenaam verrast, er kwamen zoveel diverse genres aan bod, op een bepaald moment was letterlijk iedereen in de zaal mee met de band, ze wisten perfect hoe ze ons moesten opzwepen, en dat niet alleen met de muziek, maar ook de lyriek was verbazingwekkend goed gebruikt, met o.a. teksten van Catullus, romeinse schrijver, de teksten waren diepzinnig, ze gingen over alles, met;wat voor mij in ieder geval zo leek; het centrale onderwerp-leven. Leven in het algemeen, zijn ups, en zijn downs, drama en erotiek, alles kwam te bod. We waren zo weg van de band dat we ze na ieder nummer een daverend applaus gaven, letterlijk na ieder nummer. Op het einde bleven we applaudisseren, en dan brachten ze ons nog een bisnummer, dat , net zaols de rest van de liedjes, weer een leuke beat, en een in dit geval een erotische lyriek bevatte, waarvoor ze ons ook waarschuwde voorgaand aan het lied. Ik zou het zeker niet erg vinden moesten ze nog een keer komen! Dat zou geweldig zijn. (Sammy) |